Onlangs liep ik met onze hond langs de Groenhovenweg ter hoogte van de Wilde Wingerdflat. Het is niet mijn favoriete route, want aan de Groenhovenweg is er langs dat gedeelte geen stoep. Je loopt noodgedwongen over het fietspad.

De indeling is als volgt: weg voor auto’s – smalle groenstrook – fietspad – brede groenstrook – water – flat. Het gras in de brede groenstrook wordt maar 2 keer per jaar gemaaid, zodat het  – behalve in de wintermaanden – een mooie strook met lang, ruig gras en kruiden is. Zeker in de zomermaanden mooi om te zien. De strook is aangemerkt als een hondenuitlaatplek.

Helaas is het, zoals gezegd, geen feest om daar te lopen. Je kunt niet in de groenstrook lopen want daarvoor is het gras te lang. Je loopt dus op het fietspad en moet voortdurend in de gaten houden of er geen fietsers aan komen. De hond moet kort aan de lijn worden gehouden.

Nu zijn er een paar maanden geleden ‘ ondergrondse’ werkzaamheden geweest (riool, kabels en leidingen) waardoor precies in het midden, over de volle lengte van deze brede groenstrook de grond open moest. En na afloop van de werkzaamheden moest deze sleuf natuurlijk weer worden dicht gemaakt.

Toen ik laatst toch maar weer eens dat rondje ging lopen, viel het me ineens op: daar lag, precies op de goede plek, een perfect wandelpad! In de zomer loop je tussen het lange gras en waan je je met enige fantasie (flat en auto’s even wegdenken!) in een landelijke weide met aan de ene kant het fietspad en aan de andere kant een rij bomen en struiken, die langs een grote vijverpartij staan. Over dat pad zou je wel ‘ongestoord’ kunnen wandelen, met of zonder hond.

Terug naar het wandelpad: zoals ik het zie hoeft over de dichtgemaakte strook grond alleen een dikke laag houtsnippers te worden gelegd. Klaas is kees.