Het is 8 maart 2022 en vanaf vandaag neem ik ‘officieel’ deel aan De Wilde Tuin, een project van NRC en enkele regionale kranten, in samenwerking met Tilburg University.

Het project

Vanaf vandaag laat ik 12 maanden ik een stukje tuin van ongeveer 1 m² verwilderen en breng hierover verslag uit op Waarneming.nl (door wilde planten en dieren door te geven) en aan NRC. Samen met andere deelnemers kan zo in kaart worden gebracht wat er in al die tuinen gebeurt als de natuur zijn gang mag gaan. Komen er nieuwe wilde planten of verdwijnen er juist? Welke bijen, zweefvliegen, vlinders, mieren, pissebedden, torretjes en andere kleine diertjes laten zich zien, en welke verdwijnen uit beeld? Ook wordt onderzocht wat het verwilderen en het monitoren met mij doet: ga ik anders naar mijn tuin en de natuur kijken? Er doen zo’n 8.000 mensen mee. Samen laten we dus bijna 1,5 voetbalveld verwilderen.

Het grote plaatje

Het ‘hogere’ doel van dit project is mensen bewust te maken van het feit dat in een ongerept stukje tuin veel meer leven zit dan in een tegeltuin of strak gemaaid gazon. Dat ‘leven’, zowel boven als onder de grond, is ontzettend belangrijk voor ons leefklimaat hier op aarde. Het flora- en faunaleven en het ecosysteem dat het vormt heet biodiversiteit. Hoe groter de biodiversiteit, hoe veerkrachtiger de natuur. Bekend is echter dat de biodiversiteit onder druk staat, als gevolg van de afname en zelfs uitsterving van plant- en diersoorten. Onze levensstijl, de productie, houtkap, overbevissing en infrastructuur (gebouwen en wegen) vernietigen de leefgebieden van flora en fauna. Uiteindelijk gaat dit ten koste van onze voedselvoorziening.

Mijn stukje tuin

Ik heb een stukje tuin gekozen dat grenst aan een laurierheg van ongeveer 1.80 hoog. De laurier (Prunus laurocerasus ‘Rotundifolia’) zelf draagt weinig bij aan de biodiversiteit: omdat we de heg ieder jaar snoeien komen er geen bloemen aan en dus ook geen bessen. De heg is wel een geliefde schuilplek voor het roodborstje en winterkoninkje. Onder de heg wordt door verschillende tuinvogels heel wat af gescharreld tussen de afgevallen bladeren van de platanen die een stukje verderop staan. Ieder jaar bouwt een merel-paartje in de heg een nestje. Vanaf de overkant van de weg wachten ook ieder jaar de eksters geduldig het moment af dat ze kunnen toeslaan.

Twaalf maanden geen ‘onkruid’ (brandnetels, zevenblad, heermoes en wilde aardbei) verwijderen en afgevallen blad en takken laten liggen. Ik ben vooral benieuwd of er meer interactie komt tussen het faunaleven in de heg en de wilde flora en fauna op en in de grond. Maar ook of ik mezelf ervan kan weerhouden om stiekem die vreselijke heermoes eruit te trekken!

’s Morgens krijgt het stukje grond zon, daarna blijft het in de schaduw van de heg. De grond is er vrij vochtig (Gouda ligt ca. 2 meter onder NAP).

Update volgt over 1 maand!