Vanmiddag was mijn column te beluisteren in het radioprogramma Gewoon Groen, van RTV Gouwestad. Het onderwerp: de natuur als verdienmodel.

Dit onderwerp zat al een tijdje in mijn hoofd. De grote natuurorganisaties in ons land sporen ons aan de natuur te beleven. Kennelijk volstaat het niet meer om gewoon een wandeling te doen in het bos, de duinen of het park. Nee, je moet er iets doen, namelijk je moet de natuur beléven. Schei uit zeg.

Je kunt mijn column beluisteren, ongeveer vanaf -6.38 (aan het eind).

Of lezen:

Laatst vielen in korte tijd de bladen van drie landelijke natuurorganisaties op de mat.  Ik lees ze allemaal. Heerlijk om te lezen over het werk van boswachter Jan en de passie van natuurfotograaf Wouter. En over Jenny, die al jaren met een groep ouderen eens per week een wandeling maakt in het park. Het viel me op dat de bladen erg op elkaar lijken. Dezelfde uitstraling, dezelfde rubrieken, mooie natuurfoto’s.

Allemaal sporen ze de lezers aan naar buiten te gaan en de natuur te beleven. Naar buiten! heet zelfs een van de bladen. Met uitroepteken.  Beleef de natuur! hebben ze alle drie als motto. Ook weer met uitroepteken.

Moet dat nou?  Waarom moeten we worden opgeroepen de natuur te  beleven?

Ik weet niet hoe het met u is, maar als ik de natuur inga wil ik juist helemaal niks beleven. Schei uit. Ik beleef al genoeg, zodra ik op werkdagen s morgens de voordeur achter me dicht trek.  De ochtendspits bijvoorbeeld, in een overvolle trein. Een hele belevenis. Of een dag op kantoor: deadlines halen, mails wegkoppen, eindeloos vergaderen.

Nee, als ik vrij ben en de natuur in ga wil ik alles behalve iets meemaken. Laat mij dan gewoon maar lekker lopen of fietsen. Ik geniet van wat ik zie, hoor en ruik en na een flinke wandeling kan ik er weer tegenaan.

Met de aansporing Beleef de Natuur! lijkt het alsof er daar iets te halen valt. Dat de natuur mij moet vermaken.  Ik moet nu in 1 keer denken aan de bekende bioloog Freek Fonk, die ons gek van enthousiasme op tv en youtube laat zien wat hij tegenkomt en meemaakt in de natuur. Komt dat zien, ruiken, horen en voelen! Hoe dat is afgelopen is bekend; Freek eindigde in het ziekenhuis met een flinke haaienbeet in zijn arm.

Ik weet het, ik behoor niet tot zijn doelgroep en ook niet tot de doelgroep die natuurorganisaties willen bereiken. Zij richten hun pijlen op kinderen en hun jonge ouders, onder het mom van jong geleerd is oud gedoneerd.

Want ja, natuurorganisaties in Nederland moeten het voor een groot deel hebben van donaties en subsidies van particulieren, bedrijven en instellingen. De overheidssubsidies worden steeds minder.  Om hun belangrijke, maar dure, werk te kunnen blijven doen: het beheren en bewaren van de natuur in Nederland, moeten ze zelf zoveel mogelijk inkomsten zien te vergaren. Hiervoor moeten ze als het ware bedrijfsmatig te werk gaan.  De natuur is zo dus een product geworden daarmee het onderwerp van hun verdienmodel. Ik krijg er een nare  smaak van in mijn mond.

Wat mij betreft draaien we die ontwikkeling weer terug. Zodat het beheren en bewaren van de natuur weer een primaire overheidstaak wordt. Dan kan de natuur weer gewoon de natuur zijn, en geen verdienmodel. En vooral zonder uitroepteken.