Onlangs las ik een berichtje waarin een burger zijn beklag deed over de snoeilust van zijn gemeente. ‘De gemeente kan ook wel eens tevéél doen’, aldus de boze inwoner. ‘Eerst zag je ze bijna nooit, maar nu wordt de boel jaarlijks steeds verder uitgedund.’

Verder lezend werd snel duidelijk dat het hem niet zozeer om het openbaar groen te doen was maar meer over de gevolgen van het snoeien voor zijn privacy. Het rigoureuze onderhoud zou indruisen tegen ‘toezeggingen die door de gemeente zijn gedaan over instandhouding van een groenstrook voor de privacy van de bewoners’.

Wat een lastige toezegging trouwens, hoe houd je die gestand? Want wanneer wordt ‘de’ bewoner van zijn privacy beroofd door het onderhoud door de gemeente/uitvoerder? Zelfs al zou die alles tot op de grond afzagen en –knippen, dan nog zal het per burger verschillen hoe erg die dat vindt. Bovendien kan er een goede reden zijn voor het drastisch terugsnoeien, bijv. verjonging. Het lijkt er hier op dat de gemeente te diep door de knieën is gegaan voor ‘de’ mondige bewoner.

Maar eigenlijk wilde ik het daar niet over hebben. Want waarom mij het berichtje ook opviel waren de 18 reacties die er binnen 3 dagen onder stonden. En opmerkelijk genoeg gingen die reacties niet over de klacht van de bewoner (einde privacy) maar over het groenonderhoud in het algemeen, door de betrokken gemeente maar ook door omliggende gemeenten.

Een greep uit de reacties, die overigens niet eensluidend negatief zijn:

• ‘Snoeien? Dit is geen snoeien!! Waar zijn de echte hoveniers van de gemeente? En de toezichthouders op het door de gemeente uitbestede werk?? Snoeien doet bloeien, dat is waar. Maar dat betekend dat als je goed doet gewoon jaar in jaar uit een mooie groene wal hebt.’
• ‘Laat de natuur inderdaad eens zijn gang gaan. In deze bomen kunnen nu ook geen vogels meer nestelen.’
• ‘Fijn juist dat er eens radicaal gesnoeid wordt door de Gemeente, onderhoud is goed voor de bomen.’
• ‘In … is deze week ook een rigoureuze kaalslag aan de gang. Alle perkjes worden met een kraantje helemaal leeg getrokken. Zal wel gras voor terug komen, is goedkoper in onderhoud. Jammer, de rozenperken zijn we ook al een paar jaar kwijt. Kale boel zo.’
• ‘Ook in … is de begraafplaats bijna helemaal kaal gestript, het ziet er niet meer uit met een paar zielige boompjes en een heg die er nog staat!’
• ‘Snoeien, doet groeien en bloeien en vernieuwd het gewas . Wel even een jaartje wachten .’
• ‘… ze halen zoveel weg, en de rotzooi laten ze staan, beetje onbezonnen gaan ze aan het werk. Ik heb al diverse gezonde jonge Eiken zien verdwijnen in de 2 jaar dat ik hier woon.’
• ‘Het is inderdaad te gek voor woorden! De hele gemeente gaat een grote kale en vooral een goedkoop te onderhouden vlakte worden. De karakteristieke wilg van 70 jaar oud bij… ? Kerngezond dus waarom moest deze gekapt worden???? Nergens hebben de zangvogels en de egels nog enige beschutting.’

Openbaar groen is een ‘hot’ item bij de burgers, zeker binnen de bebouwde kom. Iedereen heeft er wel een mening over, het onderwerp leeft. Eigenlijk ook wel logisch: de burger is direct betrokkene en kijkt daarom kritisch mee over de schouder van de uitvoerder. Bij achterstallig, al te rigoureus of onbegrepen onderhoud laat hij zijn ongenoegen duidelijk blijken. Gemeenten zullen hier wat mee moeten. Op ontevreden burgers zitten ze niet te wachten, zeker niet in tijden waarop steeds vaker een beroep (moet) worden gedaan op die burgers.

Bezuinigen op groenonderhoud lijkt zo gemakkelijk maar blijkt toch weerbarstig. Ik vraag me af of gemeenten zich hier altijd wel voldoende rekenschap van geven, als ze de geldkraan voor groenonderhoud weer eens verder dichtdraaien.

(foto beijum.org/kaalslag-in-beijum-de-groenste-wijk-in-groningen/)

Bewaren

Bewaren