In Rotterdam is alles mogelijk. Een werkstad met een ‘can-do’ mentaliteit. Op het gebied van stedelijke ontwikkeling loopt het voor op veel andere Nederlandse steden,

met vernieuwende en gedurfde architectuur, aandacht voor ruimte en veel openbaar groen. Bij dat laatste denk ik dan aan het Museumpark (in 1990 ontworpen door OMA, Rem Koolhaas en in 2011 opnieuw geopend na bouw van parkeergarage), Het Park (in de 19e eeuw in Engelse landschapsstijl aangelegd door de bekende tuinarchitecten, vader en zoon, Zocher) en aan de kleinere groene plekken, zoals de plantvakken aan het Leuvehoofd, aan de noordelijke Maasoever (ontworpen door Piet Oudolf).

Maar ik denk ook aan het Dakpark Rotterdam, een verhoogd park op een voormalig rangeerterrein. Onder het park zijn winkels en een parkeergarage. De website  www.dakparkrotterdam.nl schrijft over de ontstaansgeschiedenis:

‘In 2000 kwam het railemplacement bij het Marconiplein vrij. Bewoners en (haven)bedrijven wilden allebei iets anders: een winkelboulevard en veel bedrijvigheid in contrast met een rustig, natuurlijk park. Hoe dit op te lossen? “Gewoon” door beide functies op elkaar te stapelen. De Gemeente Rotterdam en Dura Vermeer Vastgoed / MAB Development gingen de uitdaging aan en ontwikkelden het Dakpark Rotterdam.’

Weer een typisch voorbeeld van de Rotterdamse ‘can-do’ mentaliteit. Uiteindelijk heeft het tot medio 2014 geduurd voordat het park helemaal af was, want er moesten nogal wat obstakels uit de weg worden geruimd. Maar het is er gekomen en ik vind het een uniek park, dat alles in zich heeft om een succesvolle openbare groene plek te zijn: verschillende sferen (landelijk, strak), functies (spelen, ontspannen, samenkomen) en ruimtes (open, besloten). Bovendien zijn de bewoners rond het park intensief betrokken bij het reilen en zeilen van het park en ze organiseren allerlei activiteiten.

En wat een uitzicht over de stad Rotterdam. Ik ben wel benieuwd naar het groenbeheer van het dakpark, met name van de bomen. Een belangrijk deel van het park staat op een helling, een talud. Veel gras en bomen. Tijdens mijn bezoek vorig jaar zag ik dat een aantal (jonge) bomen het moeilijk had. Daarnaast had het gras veel kale plekken en waren de tegels in het brede voetpad hier en daar verzakt. Maar, niet gezeurd, het is een prachtig park en de tijd zal het leren of die bomen daar goed kunnen aanslaan. Ik ga er binnenkort zeker weer kijken.

(bovenste foto: Leuvehoofd Rotterdam. www.cityguiderotterdam.com)