De control freaks onder ons raad ik aan te tuinieren.  Voorwaarde is wel dat je het aankunt om  geconfronteerd te worden met je grootste angst: het verliezen van de controle.  Zeker in deze tijd van het jaar. Tuinieren als therapie (met een knipoog), daar gaat deze blog over.

Ik zou er dus ook niet in mei mee beginnen.  Ik licht dat verderop toe. Het najaar lijkt me een beter moment. Dan kun je helemaal toegeven aan je wens om de tuin onder controle te hebben. Er kan worden gesnoeid, opgeruimd, aangeharkt en schoongemaakt. Heerlijk! In de winterperiode kan het controle-gevoel worden aangehouden: afgezien van  zo nu en dan wat aanvegen, opruimen en schoonmaken gebeurt er betrekkelijk weinig in de tuin dat je uit balans kan brengen.  En,  als het niet vriest kan je ook in de winter wat bijsnoeien. Everything under control!

In het voorjaar lukt het ook nog wel om de tuin ‘onder de duim’ te hebben. Opkomend onkruid  kan systematisch worden  gewied (wel op tijd mee beginnen!), planten kunnen naar links of rechts worden verplaatst en er kan weer wat gesnoeid, gevormd, geschoffeld en geharkt worden.  De vaste planten en grassen komen net boven de grond en zijn nog prettig overzichtelijk in omvang.  De echte control freak zou zich zelfs nu wat zorgen kunnen maken: er blijft toch straks niet te veel aarde zichtbaar? Zou ik er nog wat extra bij zetten?

Het wordt half mei.  Alle hogere vaste planten  en grassen (wat worden ze groot!) worden tijdig voorzien van plantensteunen. Iedere avond wordt een rondje door de tuin gelopen om slakken te vangen.  De tuin staat er pico bello bij, alles doet wat het moet doen. Nog steeds alles onder controle, al moet er wel veel harder voor gewerkt worden.

Maar dan gebeurt het onvermijdelijke en dat is dan ook het moment van de waarheid voor de control freak die de teugels wat wil laten vieren. Van de een op de andere dag in een warme en regenachtige periode is de tuin in een woestenij veranderd. Struiken zijn de hoogte en breedte in geschoten en vechten met elkaar om een plek.  Vaste planten zijn 3 keer zo groot geworden en hangen over de plantensteunen. Sommige planten zijn ineens verdwenen. Bodembedekkers bereiken plekken die ze niet mogen bereiken. Slakken hebben verschrikkelijk huisgehouden en het onkruid staat tot aan de enkels. Kortom,  out of control!

Nu is het zaak de paniek de baas te blijven. De verleiding om met drastische maatregelen alle planten weer in het gareel te krijgen moet worden weerstaan.  Bekijk je tuin met andere ogen. Het geeft niet dat de struiken enorm zijn gegroeid. Het betekent dat ze gezond zijn. En dat vaste planten in de verdrukking staan komt omdat ze te dicht op elkaar zijn geplant.  Maar he, ook dat geeft niet; dan haal je er een paar tussenuit.

Nou ja, ik stel het misschien wel erg eenvoudig voor maar in de kern komt het erop neer dat  als het je lukt te aanvaarden dat de tuin een levend organisme is, met een eigen dynamiek, en dat je een beetje moet ‘meeveren’, dat je als control freak een goede stap in de richting van ‘genezing’ bent.  En daar heeft iedereen baat bij.

(bron foto: commons. wikimedia.org/Sten)

Bewaren